LIEVELINGSWOORD
Heb jij dat ook? Een woord wat je liefhebt, een lievelingswoord. Mijn gekoesterde woord is ‘goedemorgen’. Ik vind het een woord vol verwachting, wat brengt deze dag en wat fijn dat ik goedemorgen kan zeggen omdat ik gezond wakker werd. Wanneer ik mijn jongste wakker maak, wordt hij altijd met een glimlach wakker. Dat ontroert me altijd. Een nieuwe dag ligt voor je. Vol mogelijkheden, zorgen, vreugde en uitdagingen.
Net zoals voor veel mensen 1 januari een soort frisse start betekent, heb ik dat dagelijks wanneer ik goedemorgen hoor of zeg. Ik probeer de dag te beginnen met een lijstje in plaats van met een dansje. Wat staat er op de (gezins)kalender, heb ik afspraken en de dagelijkse terugkerende vraag: ‘wat eten we vandaag?’. Op deze manier orden ik mijn gedachten en weet ik waar ik ruimte heb voor spontane activiteiten.
Met de HOUVAST-methode die ik me de laatste twee jaar eigen heb gemaakt (lees hier meer over deze methode) krijg ik meer vat op mijn dag en week. Soms overspoelt het je, hoeveel taken er op je liggen te wachten. Zo hoor ik van steeds meer mensen om me heen die terugverlangen naar de lege agenda’s in de corona-periode. Terwijl we toch echt niet hoeven te wachten tot er vanuit het Torentje verplichte rust wordt afgekondigd. Heb je behoefte aan pas op de plaats, kijk waar je die kunt inpassen. En leef er naar toe op een ontspannen manier.
Onze overtuiging is vaak dat we vrije tijd of vakantie moeten verdienen. Dan proppen we de week voorafgaand aan de vrije dagen vol met van alles wat af móet. Om vervolgens zonder zachte landing aan je vakantie te beginnen. Mijn ervaring is dat het beter is om realistische lijstjes te maken van dingen die daadwerkelijk af móeten en een lijstje met bonusnummers (‘mooi als het lukt, geen drama als het niet lukt’).
Zo heb ik voor mezelf af en toe periodes vastgelegd waarin ik even minder interviews afspreek of artikelen schrijf. Dan kan ik me wijden aan vrij schrijven of heerlijk koken, lezen en gewoon zijn. Luxe, ik weet het, maar ik merk dat die adempauzes me weer nieuwe kracht en energie geven om daarna weer vol aan de bak te gaan. In mijn beleving is dit voor iedereen mogelijk, ook wanneer je werkdagen ingevuld worden door een ander. Kijk wat er mogelijk is en ruim ruimte in voor jezelf.
De S van HOUVAST staat voor Sensitiviteit oftewel Selfzorg 😉. Doen waar je blij van wordt! Dat kan een hobby zijn, lezen, koken, met een vriendin kletsen, winkelen of met de hond naar het bos. Even opladen van alle dingen op je lijstjes en in je hoofd. Scrollen door Insta valt hier absoluut niet onder! Daar komt weinig gelukshormoon bij vrij. Buitenlucht staat bij mij op een gedeelde eerste plaats met koken als het gaat om mijn S in het leven. Wat is jouw S? Weet je het (nog) niet, ga er dan naar op zoek. Waar werd je vroeger blij van als kind, misschien gaat die vlieger nog steeds op voor jou. Onderzoekt alle dingen, ook op dit vlak een goed advies.
Begin iedere dag met een welgemeend goedemorgen, richting anderen én richting jezelf!
JOMO
Je bent vast wel bekend met de uitdrukking FOMO, Fear of missing out. De neiging om alles te willen volgen (met name op socials) en ook ieder feestje of evenement met je aanwezigheid te verblijden. Wie je er minder blij maakt, ben je vaak zelf. Daarom pleit ik voor meer JOMO in je leven.
Deze Joy of missing out is wel even oefenen. Je bent erop getraind om alles te willen volgen. Wie heeft er weer een reel gepost? Wie deelt zijn ontbijtje of workout met zijn of haar volgers? Dat wil je weten toch!? Of niet…
Ik merk zelf dat ik er steeds wat meer weerstand tegen krijg. Het verslavende van je tijdlijn vernieuwen ken ik maar al te goed. Maar is die ‘diarree van berichten’ nou een doel op zichzelf aan het worden? Ik deel, dus ik besta?
Dat je een gezellig moment beleeft met je kind of partner, een mooie maaltijd kookt (dat het mooi moet zijn, dat alleen al is typisch 2023) of je outfit van die dag online deelt.. Is dat allemaal iets wat je door middel van je mobiel moet beleven? Dat alles een post of reel waardig moet zijn?
Ik ben niet de eerste die zich regelmatig voorneemt om een maximum tijd per dag op de socials in te stellen of op zondag je mobiel links te laten liggen. Alleen de vaardigheid (of in social-taal: skill) om me hier aan te houden is zeer hardnekkig aan te leren en vol te houden.
Nu pleit ik zeker niet voor een leven zonder socials. Ik ben door mijn social-account in contact gekomen met bijzondere mensen die ik in levende lijve niet zo gauw zomaar zou ontmoeten. Dus wat mij betreft een prachtig medium. Maar de truc zit in dat woord: ‘medium’ betekent letterlijk ‘overdrager’. En dat is precies waar je het wat mij betreft voor inzet!
Om over te dragen wat je in het leven bezighoudt, om je lasten of zegeningen met elkaar te delen en echt, maar dan ook écht, aandacht voor elkaar te hebben! Dat kan ook prima via een schermpje, maar vergeet niet dat er ook andere mogelijkheden zijn om je hart uit te storten, een mooie belevenis te delen of je samen te verwonderen over een zonsondergang of een ontmoeting.
Zullen we van ‘meeten’ naar ontmoeten gaan? En van ‘delen’ naar delen schouder aan schouder? En van ‘liken’ naar complimentjes geven? En van ‘volgen’ naar volgen in de voetsporen van diegene (of Diegene) die je je hart wilt geven?
Mei 2023
Uitstelgedrag
Wie kent het niet? Dingen die je uitstelt omdat je er eigenlijk niet zoveel zin in hebt. Maar ook dingen waarvan je niet goed weet hoe je ze aan wilt pakken. Of dromen die je maar uitstelt.
Als tekstschrijver gedij ik goed op deadlines. Hoe strakker, hoe productiever. Dat is niet persé een goede eigenschap, maar met stoom en kokend water komen er vaak wel parels tevoorschijn. Ik ben in mijn 41 jaren al vaker gestart met een keurige weekplanning, doch die strandt al gauw op de wilde baren van writersblock of een change of plans. Ik denk weleens dat creatieve geesten juist die wilde baren gebruiken om de golven te rocken. Dat gebruik van Engels en Nederlands door elkaar, leenwoorden genaamd, irriteert me overigens ook. Ik doe het zelf ook, daarmee voel ik me soms een dief van mijn moedertaal. Toch zijn sommige leenwoorden sterker dan onze eigen Hollandse versie en hebben geen verdere uitleg nodig. Als taalpurist doet het me soms wel pijn. Om maar niet te spreken over mijn niet te onderdrukken neiging om anderen op spelfouten te wijzen. Ik weet het, niet cool.
Terug naar uitstelgedrag. Daar ging deze blog tenslotte over. Mijn ultieme uitstelgedrag is wel: ooit als ik veel tijd heb, ga ik eindelijk dat boek schrijven. Een droom van velen. Ook van mij. Nu ben ik geveld door een fikse sportblessure opgelopen bij mijn lievelingsbezigheid: kickboksen. En een meivakantie in het vooruitzicht daarbij opgeteld. Dan dringt de vraag zich aan mij op: je zit nu met je been omhoog, kunt niet op pad, dus hoppa, aan de slag met je boek. En inderdaad, wat houdt me dan tegen?
Nou, vragen als wie zit er op nóg een boek te wachten. Na een coronaperiode van bijna 3 jaar worden uitgeverijen overspoeld met aspirant-schrijvers die zich op hun eerste boek gestort hebben tijdens de lockdown. Toch, desalniettemin (love it😉), schrijf je een boek niet voor je uitgever en zelfs niet voor de lezers. Je schrijft het omdat je hart overvloeiende is van woorden, omdat je pen trilt van enthousiasme of je toetsenbord je zachtjes maar dringend roept.
Laat je niet gijzelen door gedachten over of het wel de moeite waard is wat je schrijft, maar laat je vingers dansen en de letters vloeien. En mocht het geen boek worden, laat dan korte verhalen of een blog het levenslicht zien. Juist in deze tijd van kunstmatige intelligentie en chatrobots is authentiek zijn van levensbelang. Wat is kunst? Wat is creativiteit? Schepping, van niets iets maken. Geen eenhapsworsten, eendagsvliegen en doodgemepte lappen tekst, maar iets unieks wat alleen jij kunt maken of schrijven. Een ode aan vakmanschap, ambachtelijk zwoegen en peinzend creëren.
Bij deze mijn oproep om te delen met velen. Zoals mijn oma altijd zei: er is veel wat niet op kan en weinig wat niet gedeeld kan worden. Dit geldt voor groentesoep, maar ook voor jouw gaven!
April 2023
Tussentijd
Wat is tussentijd eigenlijk? Je reist van het ene moment naar het andere en ertussen zit de tussentijd. Is het een vacuüm? Een wachtkamer? Een moment van bezinning? Zinloos?
We haasten ons vaak van het ene to-do lijstje naar het volgende. En het frustrerende is dat die afgevinkte hokjes weer blanco nakomelingen krijgen die ook weer op invulling wachten. En door.
Het fijne gevoel van iets afronden, wordt overschaduwd door de aanblik van nieuwe lijstjes. Herken je dit? Een soort moderne moloch die onze tijd opvreet en wij offeren graag. Want wie druk is, bestaat.. Ik vink af, dus ik besta…
Laten we met elkaar die kostbare tussentijd anders gebruiken. Niet een onverwachte lege plek in je dagplanning om zo gauw mogelijk in te vullen, maar sta open voor spontane momenten. Actie of juist geen actie. Gewoon even in de zon zitten. Lees een bladzij of twee. Of twintig. Schrijf een appje of nog beter een kaartje naar die vriendin die ook wel even een momentje kan gebruiken. Luister naar muziek die je hart aanraakt.
Wanneer ik naar een wolkenlucht kijk, raakt het me iedere keer weer. De samenstelling van die lucht is uniek. Op dit moment. Op deze plek. Met deze wolkvormen. Dat komt nooit meer terug. Geen wolkenlucht is hetzelfde.
Zo is het ook met (tussen)tijd. Kostbare minuten. Eenmalige uren. En wij zijn de invuller ervan. Kies wijs. Of kies even niet. Dat geeft ook lucht. En staar maar even naar boven, naar die altijd veranderende wolkenlucht.
Maart 2023
